Welcome to my life ♥
Jongens en hun vreselijke gedrag
Lieve Dewi, Iris en Laura ♥
Ik ga jullie weer wat vertellen over mijn leven, dit is misschien een niet zo leuk verhaal maar ook minderleuke verhalen zal ik jullie vertellen en ik hoop dat jullie met mij mee kunnen leven. Het gaat over een jongen: Ismet, een turkse jongen van 16 jaar die stage loopt als tramcontroleur en beveiliging in het openbaarvervoer.
'Ik stapte vanuit delft in de tram toen ik terug kwam van de Ortho, het was kwart over 1 in de middag en lijn 1 kwam net aanrijden. Ik checkte in met mijn ov en zocht een plaatsje in de achterste ruimte van de tram waar nog net een zachte stoel was. Ik reedt over een brug en langs oude mooie delfste huisjes, ik kwam aan bij het nieuwe schoolgebouw van mondriaan waar een turkse jongen van ongeveer 1 meter 90 met een lange donkerblauwe nickelson jas instapte, ik keek naar hem. Hij leek me aardig. Ik bleef nog even kijken maar al snel draaide ik me weer om, ik zag de hoornbrug al staan op het schermpje en pakte mijn tas en mijn ov, bij de hoorbrug checkte en stapte ik uit. De jongen met de nickelson jas stond ook uit. Ik bleef nog even op het perron staat om mijn ov terug in mijn tas te doen, de jongen vroeg of ik van school kwam, ik zei ja en nee omdat ik natuurlijk naar de Ortho was geweest. Hij zei ook iets vaags over het weer maar dat intresseerde me al niet meer, ik wilde naar huis lopen maar ik bedacht me dat ik de sleutel was vergeten en liep dus de andere kant op richting de herenstraat, de turkse jongen liep achter me aan en begon tegen me te praten, hij leek me super aardig en we voerde een gepsrek over school en over hoe we heette, hij heette dus Ismet, was 16 jaar 1 meter 90 lang en hij liep stage als beveiliging en controleur in het openbaarvervoer. Opeens zei hij dat ie me leuk vond, ik vond het raar. Hij begon over relaties en seks en over hoe ik daarover dacht, ik begon bang te worden. Ik zei dat ik het niet wist. Hij gaf me toen zijn nummer en ik godzeidank mijn nummer niet aan hem, hij wilde dat ik hem zou bellen om een keertje af te spreken. Ik voegde het contact in mijn telefoon en ik wilde naar mijn broertjes school lopen, hij zei dat hij nog even wilde praten met me, ik durfde geen nee te zeggen en liep met Ismet naar het bankje bij de bibliotheek in rijswijk vlak bij de pms. Daar begon hij weer over seks en over relaties. Gadverdamme dacht ik de hele tijd, en ik wist dat deze jongen geen goede bedoelingen had. Ik zei dat ik echt moest gaan en wist weg te komen, maar hij liep nog steeds achter me aan. Voor de snackbar bij school greep hij mijn arm, hij vroeg om een kus, ik schudde heftig mijn hoofd maar huis luisterde niet en zoende me, ik draaide mijn hoofd weg maar hij kuste me nog steeds. Ik zei dat ik echt moest gaan en liep naar school, hij zei dat hij zou wachten maar ik wees hem af. Ik ben met tranen in mijn ogen naar binnen gerend (school-pms) en ik ben voor de deur staan wachten totdat ik hem niet meer zag. Mijn broertje was er niet en ik raakte in paniek, '' wat als er niemand thuis is, wat als ie me dan toch nog heeft gevolgd, dan ben ik alleen en zit ik in de problemen '' Ik kwam juf mine tegen en vertelde haar het verhaal, ze troostte me, maar met een onrustig gevoel liep ik naar huis, ik probeerde mensen te bellen maar niemand nam op. Ik was eindelijk thuis, ik had wel honder x achterom gekeken of niemand me volgde, omg papa was thuis! Ik belde aan en huilend viel ik in papa's armen, ik vertelde hem het verhaal en hij werd woedend op die Ismet. Mijn vader maakte zijn nummer annoniem en belde Ismet alsof hij een agent was: 'Spreek ik met Ismet? We hebben klachten binnengekregen dat je een klein meisje hebt aangerand, u dient zich onmiddelijk te melden bij het politiebureau rijswijk op de sir winston chirchilllaan' Ismet klonk bang maar ik lag in een deuk, maar ik heb nu wel trauma als ik daar langs kom. Ik zal dit nooit vergeten en het zal moeilijk te zijn om het te verwerken aangezien het pas een maand geleden is gebeurt'
Misschien niet zo'n leuk verhaal, maar ook dit wilde ik jullie vertellen. Weer vraag ik jullie je mond hierover te houden.
Dikke kus aan me schatjes
Emma ♥
zondag 8 mei 2011
The First Storie ♥
Mijn Boekenkast
Lieve Dewi, Iris en Laura ♥
Mijn eerste verhaal gaat over wat ik doe als ik me nogal rot voel, als ik ruzie heb, als ik zonder reden opeens zo verdrietig wordt, als ik chagrijnig ben maar niemand begrijpt me en worden boos op me. Als ik thuis ben, en ik heb ruzie met mijn ouders of iemand stuurde een gemeen sms-je ofzo dan ga ik naar mijn kamer, ik pak dan mijn computer en ga zitten op mijn bed. Daar open ik word en schrijf een verhaal over een meisje met een leven zoals ik zou willen dat mijn leven ging, makkelijk en zonder heel veel problemen, natuurlijk had zij het ook moeilijk maar toch vind ik het altijd fijn om over iemand te schrijven wie ik zelf zou willen zijn, dan kom ik tot rust en ergens in de personage vind ik mezelf terug, het kleine meisje dat houdt van mode, kletsen, jongens maar ook onzeker is. Ik laat jullie een klein stukje lezen van 1 van mijn verhalen: the lost twinsister. Ik laat jullie niet het hele verhaal lezen want dat is al veel te lang ☻
. ‘Heej Vogue, loop je even mee naar de zitkamer we moeten even wat bespreken’ ‘Oké’ antwoord ik. Ik loop braaf achter Angela aan. We ploffen neer op een grote grijze loungebank met leuke kussentjes. ‘Oké maar hou je vast meis dit kan schokkend zijn’ zegt Angela. Wat zou er gebeuren? KRIJG IK EEN SCOOTER? ‘Er kwam vanmiddag een knappe jonge man naar het tehuis met een mooi meisje van de zelfde leeftijd als jou en een modeontwerpster, de moeder van het stel’ ‘WORDT IK GEADOPTEERD’ roep ik blij. ‘Nou het is nog schokkender, dat was je vader en je tweelingzus’ zegt Angela voorzichtig. Er gaat een schok door me heen, de rillingen lopen over mijn rug. Heb ik een familie? Heb ik een tweelingzus? Waarom moest ik al die tijd hier blijven? Waarom wist ik niks over ouders en andere familie? Waarom zit ik hier terwijl ik een rijke papa heb? Mijn hele wereld staat op z’n kop. ‘Maar-maar-maar-maar.. Waarom, ingodsnaam waarom wist ik dit niet’? ‘Lieve Vogue, ik wist het ook niet, maar als ik jou was zou ik je spulletjes gaan pakken want morgen wordt je opgehaald’ Ik begin te juichen, te springen, te zingen, te dansen. ‘EINDELIJK IK BEN GERED, WEG VAN HIER, NOOIT MEER ALLEEN, NOOIT MEER ZORGEN MAKEN OVER DAT IK GEEN FAMILIE HEB, IK HEB EEN TWEELINGZUSJE, EEN RIJKE PAPPIE EN EEN MOEDER ALS MODEONTWERPSTER’! Wauw mijn droom komt uit! Ik ben het gelukkigste meisje op aarde! Geweldig! Ik geef Angela een zoen, ´wanneer ontmoet ik ze?´ vraag ik. ´Vanavond nemen ze je mee uit eten, en misschien mocht je vanavond ook al mee, dus ga jij nou maar je spullen pakken´ antwoord Angela. Ik ren naar boven. Ik gooi de deur van mijn kamer open. Ik kijk in de spiegel. Een knap meisje met mooie blonde haren en glanzende blauwe ogen lacht met mooie witte tanden naar haar. Haar skinny jeans in nog nat van de regen en haar strakke shirtje plakt aan haar lichaam. Haar hakken zijn vies en haar mascara is uitgelopen maar toch blijft het meisje naar haar lachen. Ik pak al mijn spullen in, mijn lakens, mijn foto´s, mijn kleren, mijn schoenen, mijn tassen ALLES! Ik heb 3 grote koffers als het al 7 uur is. Ik werk mijn mascara bij en trek mijn hakken weer aan. Mijn witte shirtje is opgedroogd. Ik zet mijn koffers beneden. Angela komt naar me toegelopen ´Lieve Vogue, weet je zeker dat je dit wilt´ Ik kijk haar verbaast aan ´Hoezo? Na bijna 14 jaar heb ik mijn ouders gevonden, ik ben nog nooit zo blij en opgelucht geweest´ Dan begint Angela te snikken, ik schrik. ´Je was als een vriendin voor me, nu raak ik je kwijt! Wie moet me nu helpen met leuke kleding uitzoeken?, wie maakt er nu hippe jurkjes voor de meisjes?, wie koopt nu de giletjes voor de jongetjes?, Wie krijgt nu mijn te kleine bh´s?´ Snikt Angela. Oef! Dat kwam hard aan. Ik begin nu ook een beetje te snikken en sla mijn armen om haar heen. ´Angela je bent mijn beste vriendin van 10 jaar ouder, ik zal je nooit vergeten en je raakt me niet kwijt, we kunnen bellen, sms-en en msn-en. We kunnen ook afspreken!´ De bel gaat. Angela veegt haar tranen af en zorgt ervoor dat mijn mascara goed zit. Ik doe open. Ik kijk in het gezicht van een knappe lieve man en een modieuze mevrouw die op mij lijkt, en dan kijk ik naar mezelf, of is dat niet mezelf? Ik schrik, ´Wow´ Ik breng mijn hand naar mijn gezicht om te kijken of het meisje tegenover haar dat ook doet maar ze blijft glimlachen. Ik doe de deur verder open. ´K-k-k-kom binnen´ Stotter ik. Mijn moeder, mijn vader en me zus lopen nar binnen. Ik zie mijn moeder snikken en ook mijn zus moet haar tranen afvegen. Mijn zus komt op me afgerend en geeft me een knuffel. Ik begin nu ook te huilen, ik sla mijn armen om mijn zus heen en duw mijn neus in haar nickelson bontje. ´Oh Vogue, ik heb je zo gemist, ik had je zo nodig maar je was er niet en nu eindelijk zie ik je, je bent zo mooi, ik ben zo trots om jou zus te zijn´ Snikt mijn zus. ´Ik weet niet hoe je heet maar ik heb je zo gemist, elke dag vroeg ik me weer af of ik wel een familie had, waar ik vandaan kwam en wie ik nou eigenlijk ben, en nu eindelijk, eindelijk heb ik mijn familie gevonden´ Snik ik.
Dit is dus een stukje uit het verhaal, hier in zie ik mezelf niet heel erg in terug maar toch wel een beetje. Nu heb ik jullie weer iets verteld over mij, ik hoop dat jullie zweren dat je hier niks over verteld. Het is geheim maar voor jullie heb ik geen geheimen. Als je nog meer van mijn verhaal wil lezen dan zal je me maar moeten mailen, dan staat het voor jullie klaar!
Dikke kus aan me schatjes
Emma ♥
Lieve Dewi, Iris en Laura ♥
Mijn eerste verhaal gaat over wat ik doe als ik me nogal rot voel, als ik ruzie heb, als ik zonder reden opeens zo verdrietig wordt, als ik chagrijnig ben maar niemand begrijpt me en worden boos op me. Als ik thuis ben, en ik heb ruzie met mijn ouders of iemand stuurde een gemeen sms-je ofzo dan ga ik naar mijn kamer, ik pak dan mijn computer en ga zitten op mijn bed. Daar open ik word en schrijf een verhaal over een meisje met een leven zoals ik zou willen dat mijn leven ging, makkelijk en zonder heel veel problemen, natuurlijk had zij het ook moeilijk maar toch vind ik het altijd fijn om over iemand te schrijven wie ik zelf zou willen zijn, dan kom ik tot rust en ergens in de personage vind ik mezelf terug, het kleine meisje dat houdt van mode, kletsen, jongens maar ook onzeker is. Ik laat jullie een klein stukje lezen van 1 van mijn verhalen: the lost twinsister. Ik laat jullie niet het hele verhaal lezen want dat is al veel te lang ☻
. ‘Heej Vogue, loop je even mee naar de zitkamer we moeten even wat bespreken’ ‘Oké’ antwoord ik. Ik loop braaf achter Angela aan. We ploffen neer op een grote grijze loungebank met leuke kussentjes. ‘Oké maar hou je vast meis dit kan schokkend zijn’ zegt Angela. Wat zou er gebeuren? KRIJG IK EEN SCOOTER? ‘Er kwam vanmiddag een knappe jonge man naar het tehuis met een mooi meisje van de zelfde leeftijd als jou en een modeontwerpster, de moeder van het stel’ ‘WORDT IK GEADOPTEERD’ roep ik blij. ‘Nou het is nog schokkender, dat was je vader en je tweelingzus’ zegt Angela voorzichtig. Er gaat een schok door me heen, de rillingen lopen over mijn rug. Heb ik een familie? Heb ik een tweelingzus? Waarom moest ik al die tijd hier blijven? Waarom wist ik niks over ouders en andere familie? Waarom zit ik hier terwijl ik een rijke papa heb? Mijn hele wereld staat op z’n kop. ‘Maar-maar-maar-maar.. Waarom, ingodsnaam waarom wist ik dit niet’? ‘Lieve Vogue, ik wist het ook niet, maar als ik jou was zou ik je spulletjes gaan pakken want morgen wordt je opgehaald’ Ik begin te juichen, te springen, te zingen, te dansen. ‘EINDELIJK IK BEN GERED, WEG VAN HIER, NOOIT MEER ALLEEN, NOOIT MEER ZORGEN MAKEN OVER DAT IK GEEN FAMILIE HEB, IK HEB EEN TWEELINGZUSJE, EEN RIJKE PAPPIE EN EEN MOEDER ALS MODEONTWERPSTER’! Wauw mijn droom komt uit! Ik ben het gelukkigste meisje op aarde! Geweldig! Ik geef Angela een zoen, ´wanneer ontmoet ik ze?´ vraag ik. ´Vanavond nemen ze je mee uit eten, en misschien mocht je vanavond ook al mee, dus ga jij nou maar je spullen pakken´ antwoord Angela. Ik ren naar boven. Ik gooi de deur van mijn kamer open. Ik kijk in de spiegel. Een knap meisje met mooie blonde haren en glanzende blauwe ogen lacht met mooie witte tanden naar haar. Haar skinny jeans in nog nat van de regen en haar strakke shirtje plakt aan haar lichaam. Haar hakken zijn vies en haar mascara is uitgelopen maar toch blijft het meisje naar haar lachen. Ik pak al mijn spullen in, mijn lakens, mijn foto´s, mijn kleren, mijn schoenen, mijn tassen ALLES! Ik heb 3 grote koffers als het al 7 uur is. Ik werk mijn mascara bij en trek mijn hakken weer aan. Mijn witte shirtje is opgedroogd. Ik zet mijn koffers beneden. Angela komt naar me toegelopen ´Lieve Vogue, weet je zeker dat je dit wilt´ Ik kijk haar verbaast aan ´Hoezo? Na bijna 14 jaar heb ik mijn ouders gevonden, ik ben nog nooit zo blij en opgelucht geweest´ Dan begint Angela te snikken, ik schrik. ´Je was als een vriendin voor me, nu raak ik je kwijt! Wie moet me nu helpen met leuke kleding uitzoeken?, wie maakt er nu hippe jurkjes voor de meisjes?, wie koopt nu de giletjes voor de jongetjes?, Wie krijgt nu mijn te kleine bh´s?´ Snikt Angela. Oef! Dat kwam hard aan. Ik begin nu ook een beetje te snikken en sla mijn armen om haar heen. ´Angela je bent mijn beste vriendin van 10 jaar ouder, ik zal je nooit vergeten en je raakt me niet kwijt, we kunnen bellen, sms-en en msn-en. We kunnen ook afspreken!´ De bel gaat. Angela veegt haar tranen af en zorgt ervoor dat mijn mascara goed zit. Ik doe open. Ik kijk in het gezicht van een knappe lieve man en een modieuze mevrouw die op mij lijkt, en dan kijk ik naar mezelf, of is dat niet mezelf? Ik schrik, ´Wow´ Ik breng mijn hand naar mijn gezicht om te kijken of het meisje tegenover haar dat ook doet maar ze blijft glimlachen. Ik doe de deur verder open. ´K-k-k-kom binnen´ Stotter ik. Mijn moeder, mijn vader en me zus lopen nar binnen. Ik zie mijn moeder snikken en ook mijn zus moet haar tranen afvegen. Mijn zus komt op me afgerend en geeft me een knuffel. Ik begin nu ook te huilen, ik sla mijn armen om mijn zus heen en duw mijn neus in haar nickelson bontje. ´Oh Vogue, ik heb je zo gemist, ik had je zo nodig maar je was er niet en nu eindelijk zie ik je, je bent zo mooi, ik ben zo trots om jou zus te zijn´ Snikt mijn zus. ´Ik weet niet hoe je heet maar ik heb je zo gemist, elke dag vroeg ik me weer af of ik wel een familie had, waar ik vandaan kwam en wie ik nou eigenlijk ben, en nu eindelijk, eindelijk heb ik mijn familie gevonden´ Snik ik.
Dit is dus een stukje uit het verhaal, hier in zie ik mezelf niet heel erg in terug maar toch wel een beetje. Nu heb ik jullie weer iets verteld over mij, ik hoop dat jullie zweren dat je hier niks over verteld. Het is geheim maar voor jullie heb ik geen geheimen. Als je nog meer van mijn verhaal wil lezen dan zal je me maar moeten mailen, dan staat het voor jullie klaar!
Dikke kus aan me schatjes
Emma ♥
Abonneren op:
Posts (Atom)